Recensie Tourboek
Zonder te remmen
Echt gebeurd in de buik van het peloton, halverwege de Tour van 2006: Ik stond van de kopgroep het kortst in het klassement; als ik me liet afzakken zou de rest van de kopgroep mogen wegrijden. Ik liet me terugpakken. Iedereen boos. De ploegmaats van Landis begonnen vervelend tegen mij te doen, Nicolas Jalabert het meest. Hij reed me gewoon van de weg! Ik ben meteen naar hun ploegleider Lelangue gegaan en heb gezegd dat ik dit niet pikte. Ik sta niet voor mezelf in. Al moet ik er iemand op afsturen, eentje van jullie wordt aangepakt. Toen kwam Landis naast me rijden om zijn excuses te maken. Hij wist ook wel dat het nog anderhalve week was tot Parijs. Robert Gesink, Johnny Hoogerland, Maarten Ducrot; luisteren naar en lezen over de ervaringen van Michael Boogerd blijft het meest vermakelijk van allemaal. Wielervolgers bij de NOS weten dat al. De oud-coureur zegde zijn medewerking toe aan Handboek Tour de France 2012, het was niet de eerste keer dat Boogerd samenwerkte met journalist Maarten Scholten. Kwakkers Elke etappe wordt voorbeschouwd, rustdagen en wielerhistorie besproken en favorieten doorgelicht. Vrijwel alles zonder te remmen. En natuurlijk, eenmaal buiten het peloton praat en oordeelt het ongetwijfeld een stuk makkelijker dan in wielerpak met helm op, maar Boogerd heeft er, zou je zeggen, geen baat bij te melden dat de gebroeders Schleck weinig voorstellen zonder Fabian Cancellara of dat de Luxemburgers naast gluiperige kwakkers ook nog eens heel irritant kunnen zijn. Toch zegt hij het. En gelukkig is Nederlands meest bejubelde renner van het laatste decennium niet gecorrigeerd bij het nalezen van de eerste versie. Zegt hij, als het over waaier rijden gaat: Je hebt altijd debielen die dan meegaan of, als de afdaling van de Col de la Madeleine ter sprake komt, dat het een listige klote-afdaling is. Ook: Op de veertiende juli gaan de Fransen altijd raar doen. En de Schleckjes blijven terugkomen: Die kunnen niet sturen. Alsof Boogie met vrienden in de kroeg zit en zijdelings het hedendaagse wielrennen bespreekt. Gewoon zoals hij, met recht van spreken, vindt dat het is. Leuke anekdotes Dichterbij huis zijn er ook duidelijke standpunten als het gaat over Gesink. Ik vind het een steengoeie renner, maar hij moet wel opletten. Juist op dit punt in zijn carrière. Hij komt altijd wat tegen. Is dat toeval? Gaat het over Hoogerland, dan heeft Boogerd eigenlijk aan acht woorden genoeg; … Maar op een gegeven moment moet je presteren. Dit, vermengd met leuke inside-info (geen betere portier dan Leon van Bon of Bram de Groot, groene trui? stresstrui!) en koffers vol eigen ervaringen én veelal leuke anekdotes over bergen en routeschema’s zorgt voor de juiste mix. Het totaal ontbreken van beeld valt pas op in de buurt van de laatste pagina; dat is altijd een goed teken. Dit is een handboek om er de komende zomer dagelijks bij te pakken in voorbereiding op weer een etappe. En ook al kloppen Boogerds prognoses tegen die tijd in z’n geheel niet meer, dan nog kost het geen enkele moeite deze uitgave in volle vaart uit te lezen. Cijfer: 8 Bron: nusport.nl